-
1 ogłupieć
глаг.• одуреть* * *ogłupi|eć\ogłupiećały сов. одуреть;\ogłupiećały ze strachu потерявший рассудок от страха
* * *ogłupiały сов.одуре́тьogłupiały ze strachu — потеря́вший рассу́док от стра́ха
См. также в других словарях:
ogłupieć — dk III, ogłupiećeję, ogłupiećejesz, ogłupiećej, ogłupiećpiał, ogłupiećeli, ogłupiećpiały, ogłupiećpiali «stracić orientację, rozsądek, zdolność rozumowania, myślenia, przytomność umysłu; osłupieć, zgłupieć» Ogłupiały ze strachu, ze szczęścia, ze… … Słownik języka polskiego
